O czym będzie ta opowieść? W dużym skrócie – o bólu, chorobie, wielkim strachu i zmęczeniu. O minionym roku, miesiącach pełnych żalu, złości, lęku… – które cały czas, towarzyszyły wszystkim innym zdarzeniom, wszystkim dniom. O powikłaniu, które ujawniło się po 3 latach – 3 latach po urodzeniu córeczki – mojej największej Czułości. Dlaczego? Muszę gdzieś zostawić ślad po swoim bólu, bez tego trudno iść dalej. Wierzę też, że ta historia być może komuś pomoże. Może pomoże znaleźć więcej siły. Może będzie wsparciem, przytuleniem? Może pomoże innym, znaleźć w sobie ten skrawek otuchy, który można podarować innym. Tutaj, w tej historii, znów nauczyłam się, że nigdy nie wiemy z kim mierzy…