-
w stronę dobrych myśli
Tęskniłam za dniem takim jak dziś (…) To jakby znów ja. Mimo, że dziś trzynasty, niech to będzie mój 1 stycznia, z małym poślizgiem 🙂 Siedemnasta, wróciłam właśnie do domu, spiesząc się, by pobyć jeszcze przez moment sama i zdążyć zostawić tu kilka myśli. Po drodze uśmiech, pomarańczowo-różowe niebo i oczywiście muzyka, która wprawia biodra w ruch – nawet prowadząc. Tak mam, wybaczcie. Jak mam dobry dzień, to zostają mi po nim zawsze piosenki – i tak to się pięknie wszystko zapętla. Biankę zawiozłam dziś do przedszkola na 7:00. Spóźniłam się pięć minut bo śnieg 🙂 Zima mnie wprawdzie nie zaskoczyła, ale przez weekend nie ruszałam auta, i śnieg tak…
-
Lipcowe czułostki
Kocham ten czas (…) Udane popołudnie i wieczór w moim wykonaniu. Wracasz z pracy i jesteś sama, jak kiedyś wagary w środku tygodnia. Jest wiele rzeczy, które powinnaś zrobić, ale dziś jest dla Ciebie. Zaczynasz od basenu, na dworze upalnie. Zbierasz krople słońca na skórze, nadal Cię to zachwyca. Później przejażdżka z aparatem. Spontaniczna decyzja odnośnie kierunku. Spotkanie z Justyną „na trasie”, a potem śmiech do rozpuku gdzieś w polu (słoneczników!). To jej moc, wywoływanie uśmiechu. Nasze rozmowy, wspomnienia. Bukiet kwiatów na do widzenia. I znów droga. I wiatr na twarzy, rześki i przyjemny. Mgiełka w lesie, która przyjemnie chłodzi – tylko przez moment. Tylko w jednym miejscu. Mijasz las…
-
Listopad – czas listów
Taki zwykle był. W listopadzie budziły się we mnie najczęściej te wszystkie czułe słówka, domagające się uwagi, pierwszeństwa. Dziś, nie wiem nawet, że to już. Listopad. Rokrocznie (od kilku lat) narzekam na brak czasu, ale teraz to już zupełnie zacierają mi się granice tygodni, miesięcy… O upływającym czasie przypominają tylko naglące terminy, na już, na już, na już… Szczerze? Lubię listopad. Ten pochmurny. Mglisty. Deszczowy. Taka pogoda każe mi się cieszyć ciepłem domu. Tą całą czułością właśnie, która wychodzi wtedy na zewnątrz człowieka. Kiedy jej potrzebuje. Wydaje mi się, że właśnie po to jest. Żeby człowiek przypominał sobie o tym, że jednak potrzebuje ciepła, że jest kruchy, pochmurny. Potrzebuje żywego…
czułe opowiastki zwykłych dni
